|
درباره وبلاگ به وبلاگ من خوش آمدید آخرین مطالب آرشيو وبلاگ پيوندها
نويسندگان
آموزنده
روزی شاگردی به استاد خویش گفت:استاد،
می خواهم یکی از مهم ترین خصایص انسان ها را به من بیاموزی./
استاد گفت: واقعا می خواهی آن را فرا گیری؟/
شاگرد گفت:بله، با کمال میل. /
استاد گفت:پس آماده شو با هم به جایی برویم./شاگرد قبول کرد.استاد شاگرد جوانش را به پارکی برد که در آن کودکان مشغول بازی بودند. استاد گفت: خوب به مکالمات کودکان گوش کن./
مکالمات آنها به این صورت بود:/
- الان نوبت من است که فرار کنم و تو باید دنبال من بدوی./
- نخیر الان نوبت تو است که دنبال من بدوی./
- اصلا چرا من هیچ وقت نباید فرار کنم؟/
استاد ادامه داد: همان طور که شنیدی، تمام این کودکان طالب آن بودند که از دست دیگری فرار کنند. انسان نیز این گونه است. او هیچ گاه حاضر نیست با شرایط موجود رو به رو شود و دایم در تلاش است که از حقایق و واقعیت های زندگی خود فرار کند و هرگز کاری برای بهبود زندگی خود انجام نمی دهد. تو از من خواستی یکی از مهم ترین ویزگی های انسان را برای تو بگویم و من آن را در چند کلام خلاصه می کنم: «تلاش برای فرار از زندگی»؛ اما این را به یاد داشته باش که ما به کسانی می گوییم «موفق»، که سعی کرده اند بر این حالت خود غلبه کنند. پس تو هم سعی خودت را بکن./
نظرات شما عزیزان: یک شنبه 14 خرداد 1391برچسب:, :: 14:1 :: نويسنده : حامد
  |
تبادل
لینک هوشمند
